Flash News
  • Hij luistert niet… Puberstreken? Ik vond vanmorgen een labrador. Gewoon bij een kom water waar ik langs liep met de honden. Terwijl ik de holle weg omhoog wandelde en…
  • Stelling: je moet een… Elke tak van sport kent zijn stellingen, vaak zijn ze duurzaam. Veel van die stellingen hebben een bijna onbeperkte houdbaarheid. Sommige worden met de tijd…
  • (On)sportief gedrag Ik heb gehoorzame en werklustige honden, een opdracht weigeren doen ze eigenlijk nooit. Een apport laten liggen omdat ze er geen zin in hebben is…
  • Checklist voor de SJP En dan is het wedstrijdseizoen weer aangebroken! De SJP zijn van start gegaan, de MAP volgen over een tijdje en elke keer vraagt het van…
  • Stropende honden Laten we het beestje maar bij de naam noemen: jachthonden die niet onder controle staan wanneer zij van de lijn gaan, die ongeoorloofd zelfstandig op…
Algemeen / Training

Stelling: je moet een jachthond geen wildresten geven

Elke tak van sport kent zijn stellingen, vaak zijn ze duurzaam. Veel van die stellingen hebben een bijna onbeperkte houdbaarheid. Sommige worden met de tijd sleets, andere zijn bijna onverwoestbaar. De jachthondenwereld is daar geen uitzondering op. Ik ga er eens een paar van die stellingen onder de loep nemen…

Foto: Anna van den Berg

Een jachthond kun je beter geen vleesresten geven van wild, want dat zou de kans groter maken dat de hond later wild gaat aansnijden.

Ik zag hem laatst weer eens voorbijkomen en ik durf het wel naar het rijk der fabelen te verwijzen. Het kan natuurlijk best zijn dat deze stelling wel degelijk wetenschappelijk onderbouwd kan worden, en in dat geval slik ik mijn woorden graag weer in. Bij gebrek aan dat bewijs laat ik ze echter gewoon staan.

Wat mij altijd een beetje stoort aan zulke beweringen, is dat ze honden een beetje wegzetten als een soort machines. De hond proeft wild, vindt dat lekker en zal daardoor sneller geneigd zijn wild aan te vreten. Actie-reactie ligt altijd vast, zegt maar. En daar geloof ik niet zo erg in. Ik heb er zelf nooit zo moeilijk over gedaan, eerlijk gezegd ook omdat ik er nooit echt over na had gedacht.

Wij houden thuis niet zo van weggooien en daarnaast gunnen we de honden ook wel hun lekkers. Bij het schoonmaken van wild schiet er dus altijd wel het een en ander over. Enig idee wat een heerlijk knaagmateriaal een eenden- of ganzennek voor een hond is? Ik bewaar ze altijd voor de honden. Afgelopen winter had ik nog eens een jachtdag, waarbij iemand ter plekke de geschoten hazen voor ons schoonmaakte. Ik nam een aantal van de karkassen mee naar huis en kon de honden de andere dag blij maken met een superlekkernij!* Lekker kraken op het gazon, wat een feest! De andere week werden de geschoten hazen gewoon weer allemaal keurig netjes binnengebracht. Geen enkel probleem.

Honden zijn intelligente dieren die binnen verschillende contexten leren en die daardoor in staat zijn om in de ene situatie iets te doen wat ze in een andere situatie niet zouden doen. Een afgerichte jachthond zal onder normale omstandigheden een apport niet als prooi voor zichzelf zien en dus ook niet als zodanig behandelen. Een fazant in de veren zal om die reden niet als eetbare waar beschouwd worden. Bied je diezelfde fazant geplukt en wel aan, dan zal de hond er waarschijnlijk al een heel ander idee bij hebben. Toch kun je ook dan nog van je hond vragen om hem te apporteren, en in dat geval zal het commando “apport” de hond al direct duidelijk maken “is voor de baas, en dus niet voor mij”. Waarom je je hond een panklaar stuk wild zou willen laten apporteren is natuurlijk een andere vraag, maar het gaat dan ook even om de beeldvorming.

Er schiet me nog iets te binnen, ik was eens op de ganzen geweest en had de (gevulde) wildbak nog achter in de auto staan. Toen ik thuis kwam moest ik gelijk met de andere honden weg, dus ik laadde de hele roedel (drie volwassen honden en een jonge hond van een maand of vier) achterin de auto en reed naar het bos. Toen ik na een kort autoritje op de parkeerplaats aankwam en de schuifdeur opentrok ontdekte ik dat de jonge hond kans had gezien om op efficiënte wijze een begin te maken met het plukken van de ganzen. De hele laadruimte van mijn partner zag er uit alsof er een dekbed was leeggeschud. Vrouw Holle On Tour. Een beetje dat idee.

Mijn jonge hond had ook maar vast een proefje genomen van de ganzenborsten, en volgens de hierboven genoemde stelling zou ze nu dus een groter risico geven op aangesneden wild. Toch heeft ze daar nog nooit ook maar iets van laten zien en de enige keer dat ze me een zwaar beschadigd stuk kwam brengen was toen ze met een eend tussen de takken van een omgevallen knotwilg door moest zwemklauteren om op de kant te komen. Ze kon er helemaal niks aan doen, de eend bleef gewoon hangen in de takken.

Overigens snap ik wel dat je een hond die makkelijk wild aansnijdt liever geen wildrestjes wilt geven. Het lijkt me een gevoelsdingetje, maar ik zou het misschien ook niet doen. Gewoon voor de zekerheid, je wilt de kat tenslotte niet op het spek binden. Maar toch denk ik dat je een hond onderschat als je werkelijk denkt dat hij eerder wild gaat aansnijden als hij wildrestjes te eten krijgt. Honden zijn geen piranha’s die in een soort blinde food frenzy losgaan op iets dat naar bloed ruikt, ze zijn zoveel intelligenter dan dat! De vele betrouwbare (praktijk)jachthonden die van hun baas wildrestjes krijgen zijn daarvan het levende bewijs.

*Ik wil daar overigens nog wel een opmerking bij plaatsen: nog heel vaak hoor je dat een hond geen rauwe botjes mag hebben van bijvoorbeeld kip , fazant of haas omdat deze zouden kunnen splinteren. Dat is niet correct, een hond is prima in staat om karkassen te verteren, alleen is de voorwaarde dan wel dat het rauwe karkassen zijn! Karkassen die je hebt afgekookt voor een gerecht moet je dan ook weggooien, die zijn niet geschikt voor de hond. Ook is het verstandig om een hond te ‘leren’ hoe hij rauwe botten moet eten. Het is dan ook goed om dit zoiets de eerste keren alleen aan de hond te geven als je er zelf bij kunt blijven en desnoods even het karkas vast te houden tot de hond het daadwerkelijk kraakt alvorens door te slikken. Een ganzennek is hier bijzonder geschikt voor!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *