Flash News
  • Hij luistert niet… Puberstreken? Ik vond vanmorgen een labrador. Gewoon bij een kom water waar ik langs liep met de honden. Terwijl ik de holle weg omhoog wandelde en…
  • Stelling: je moet een… Elke tak van sport kent zijn stellingen, vaak zijn ze duurzaam. Veel van die stellingen hebben een bijna onbeperkte houdbaarheid. Sommige worden met de tijd…
  • (On)sportief gedrag Ik heb gehoorzame en werklustige honden, een opdracht weigeren doen ze eigenlijk nooit. Een apport laten liggen omdat ze er geen zin in hebben is…
  • Checklist voor de SJP En dan is het wedstrijdseizoen weer aangebroken! De SJP zijn van start gegaan, de MAP volgen over een tijdje en elke keer vraagt het van…
  • Stropende honden Laten we het beestje maar bij de naam noemen: jachthonden die niet onder controle staan wanneer zij van de lijn gaan, die ongeoorloofd zelfstandig op…
Algemeen / Training

Hij luistert niet… Puberstreken?

Ik vond vanmorgen een labrador. Gewoon bij een kom water waar ik langs liep met de honden. Terwijl ik de holle weg omhoog wandelde en de honden verbood om het maisblok rechts van mij in te gaan kwamen we de labrador tegen. Die was ontspannen aan het poedelen in het water, en negeerde behalve het geroep van zijn baas ook de geïrriteerd kwakende eend in het poeltje. Complimenten voor dat laatste overigens.

Gebroken vingers

Bij het zien van mijn honden kwam de labrador naar ons toe en tezelfdertijd verscheen ook de opgeluchte eigenaar. Deze vroeg of ik de hond even wilde vasthouden zodat hij hem kon komen ophalen. Ik pakte de labrador bij de halsband en kon nog net verijdelen dat hij mijn vingers brak door zich om te draaien. Nadat labrador en eigenaar weer met elkaar herenigd waren bleven we even staan praten. De eigenaar vertelde dat de hond op zich keurig gehoorzaam was en dat hij het op cursus eigenlijk ook altijd allemaal uitstekend deed. Tijdens de wandelingen wilde hij echter nog wel eens de kuierlatten nemen en kwam dan ook niet als hij geroepen werd. De eigenaar keek naar mijn drietal dat bij me bleef staan wachten tot we weer verder konden, hoe had ik dat dan gedaan? Hoe had ik bereikt dat mijn honden niet wegliepen en gewoon luisterden als ze geroepen werden?

Hoe doe jij dat?

Goeie vraag, dat is nu typisch zoiets dat voor mij (en vele anderen) zo vanzelfsprekend is dat ik me eigenlijk helemaal niet zo bewust ben van hoe ik dat doe. Ik ben altijd heel consequent in zulke dingen, daarbij beloon ik pups altijd uitbundig voor het komen en ben ook altijd oprecht blij als de honden weer bij me komen. Maar of dat nou hét geheim is van gehoorzaamheid?

Puberteit

Vaak hoor je voorjagers zeggen dat hun hond in de puberteit (niet pubertijd!) zit en ineens alles lijkt te zijn vergeten wat hij daarvoor had geleerd. Er ontstaat een soort omslag in het gedrag van de hond die soms “vanzelf” weer voorbijgaat, en die soms ook bepalend is voor hoe betrouwbaar de hond in zijn post-puberperiode zal gaan luisteren. Die puberperiode is kennelijk nogal een dingetje en je hoort er dan ook best vaak voorjagers over klagen. De hond heeft ineens bananen in zijn oren, loopt weg of gaat hinderlijk gedrag naar andere honden vertonen. Toch zijn er aan de andere kant ook genoeg voorjagers die nooit een soort puberfase bij hun honden hebben gezien, waardoor je je kunt afvragen of het wel werkelijk bestaat of niet?

Foto: Anoeska van Slegtenhorst

Ik heb zelf nooit echt te maken gehad met een puberteit bij mijn honden, in elk geval niet in de zin van lastiger in de omgang of lastiger te trainen. Toch ben ik er wel van overtuigd dat je kunt spreken van een soort puberteit bij honden, al zou ik dat liever adolescentfase willen noemen. Het is een fase waarin jonge honden onder invloed van hormonen mentaal wat meer op eigen pootjes beginnen te staan. Is in de eerste maanden de baas nog zo’n beetje de spil van het leven, als die adolescentfase aanbreekt begint de hond te ontdekken dat er meer is dan wat de baas laat zien. De hond begint wat onafhankelijker te worden en ontdekt dat er ook nog zoiets als een eigen mening bestaat. Dat is overigens helemaal niet erg, want die eigen mening kan tijdens de jachtcarrière van de hond van doorslaggevend belang gaan worden. Eigen mening hebben gaat immers vaak poot in poot met initiatief durven nemen, en juist dat eigen initiatief is zo belangrijk om die uitgezeilde duif binnen te kunnen krijgen, of om die duikende eend te kunnen vinden.

Toch is die adolescentfase wel een cruciale periode in het leven van een opgroeiende hond. Het is vaak rond deze leeftijd dat honden ter herplaatsing worden aangeboden of waarin reuen gecastreerd worden. Ze worden dan “ineens” toch een maatje teveel voor hun baas. Waarom heeft de ene eigenaar er toch zoveel moeite mee, terwijl een andere eigenaar nauwelijks iets merkt van een hondse puberteit?

Verzet

Ik vermoed dat het komt omdat veel eigenaren misschien onvoldoende beseffen dat een hond opvoeden een langduriger proces is dan een puppy/jonge hond de basisgehoorzaamheid bijbrengen. Karakterontwikkeling stopt eigenlijk pas op het moment dat de hond mentaal volwassen is. Ik denk dan ook dat mensen te snel de teugels wat laten vieren, aangezien hun jonge hond toch immers prima luistert. Het klopt ook wel, de jonge hond doet het op dat moment allemaal keurig, maar dan ineens breekt die adolescentfase aan… Dan ineens blijkt dat de hond helemaal nog niet zo goed met die vrije hand om kan gaan. De baas moet dan de grenzen weer strakker gaan handhaven. Dat dit snel op verzet bij de hond stuit is natuurlijk niet verwonderlijk als de regels al enige tijd niet meer afgestoft waren. Het is eigenlijk niet eens zo heel veel anders dan bij mensenpubers.

Voor veel eigenaren is daar denk ik nog winst te behalen: denk niet te snel dat je er al bent. Denk niet te snel dat een hond voor eens en altijd weet en respecteert waar en hoe de grenzen liggen. Wees dus van begin af aan consequent en blijf dat ook tot de hond fysiek en mentaal volwassen is. Een hond die voorafgaand aan de adolescentfase wat vrijer is gelaten heeft al lang op subtiele wijze de grenzen afgetast en de grens overgaan is dan de volgende stap. Een jonge hond die nooit echt heeft ondervonden dat er ook wel eens van regels afgeweken kan worden zal stukken minder geneigd zijn om in de adolescentfase over de gestelde grenzen heen te gaan.

Letterlijk: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald

Foto: Lindsay Savels

Om dus even terug te komen op het hierkomen: van pup af aan leer je je hond als het goed is om op bevel te komen. Veel belonen en tijdens de wandelingen regelmatig even tussendoor bij je roepen legt een solide basis voor een betrouwbaar hierkomen. Blijf dit ook gewoon regelmatig doen zodat het A: leuk blijft voor je hond en B: duidelijk blijft dat wat in de puppyfase gold, nog steeds geldt. Als het onverhoopt toch een klein beetje misgelopen is, waardoor je nu dus een hond hebt die niet (meer) zo betrouwbaar komt op bevel, dan zou ik echt weer een aantal stappen terug doen en weer een beetje volgens puppy/jongehondenregime gaan trainen op betrouwbaar hierkomen. Neem de tijd voor het leggen van een solide basis in de eerste jaren van de hond, daar heb je echt een hondenleven lang profijt van.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *