De Braque Français wordt als een van de oudste staande hondenrassen beschouwd. Bijna alle hedendaagse staande hondenrassen zouden evolutionair van dit ras afkomstig zijn. Diegenen met een interesse voor de historische ontwikkeling van de staande hond komen er vroeg of laat achter dat de huidige staande honden afstammen van een regio in de Pyreneeën (zowel langs Spaanse als Franse kant). Geschiedkundigen van zowel de Engelse Pointer als de Duitse Staande Korthaar geven bijvoorbeeld aan dat honden uit deze regio een belangrijke bijdrage hebben geleverd tot de vorming van hun rassen. Ironisch genoeg zijn vele hedendaagse rassen echter veel bekender dan de rassen waar ze uit voortgekomen zijn. Tenslotte zijn maar weinigen bekend met de Perdiguero de Burgos (de Burgos pointer uit Spanje) en de Braque Français.
De Braque Français bestaat in twee types: het Pyrenese type (het kleine type) en het Gascogne type (het grote type). Beide rassen komen bijna niet buiten Frankrijk voor hoewel er sinds kort ook clubs in Canada, Amerika, Italië en enkele andere landen zijn. Daarbij is het kleinere, snellere, meer energieke Pyrenese type veel populairder dan het grotere, zwaardere, loggere Gascogne type. In thuisland Frankrijk worden er ongeveer een 600-tal pups van het Pyrenese type per jaar geboren terwijl men bij het Gascogne type slechts over enkele tientallen pups per jaar kan spreken.
De gewenste schofthoogte voor het Pyrenese type ligt tussen de 50 en 55 cm, bij het Gascogne type ligt deze tussen de 61 en 63 cm. Wat vachtkleur betreft zijn wit en bruin alsook tanpoint toegelaten (maar dan enkel boven de ogen, lippen en op de poten). Traditioneel was bruin met witte markeringen het meest voorkomend maar de laatste 20 jaar is dat eigenlijk net omgekeerd geworden en is de witte vacht met bruine platen en/of vlekken veruit het meest voorkomend.
In het veld is het Pyrenese type sneller dan de Gascogne met een ruime veldaanpak die niet onder moet doen voor die van een Duitse Staande Korthaar. Bijgevolg is het Pyrenese type – zeker in Frankrijk – ook populair in het veldwerk en gaan ze daar succesvol de strijd aan met de Bretons en de Duitse Kortharen. Beide types Braque Français apporteren uitstekend en ook waterwerk kan ze prima geleerd worden. De korte vacht maakt ze echter minder geschikt voor langdurig koud waterwerk in bijvoorbeeld een strenge winter.
Wat karakter betreft hebben beide types een zachtaardig en vriendelijk karakter. Ze zijn gemakkelijk te trainen maar reageren slecht op een hardere, ouderwetse aanpak. Een consequente training met zachte hand is de enige weg naar succes met dit ras. Aangezien een jachthond buiten de jacht ook met zijn gezin moet kunnen samenleven, is er ook altijd veel aandacht besteed aan een sociaal en kindvriendelijk karakter. Een gevolg daarvan is dan weer dat de Braque Français niet echt geschikt is als waakhond.
Gelukkig is het ras tot op de dag van vandaag in handen gebleven van jagers en field trialers die het ras met zorg fokken om als praktische jachthond en/of wedstrijdhond dienst te doen waardoor er zo goed als geen gezondheidsproblemen voorkomen binnen het ras (natuurlijk moet net als bij alle honden heupdysplasie wel in de gaten gehouden worden en de Franse club laat dan ook enkel fokken met A en B heupen toe).
Met dank aan Steve van den Buys