Flash News
  • Hij luistert niet… Puberstreken? Ik vond vanmorgen een labrador. Gewoon bij een kom water waar ik langs liep met de honden. Terwijl ik de holle weg omhoog wandelde en…
  • Stelling: je moet een… Elke tak van sport kent zijn stellingen, vaak zijn ze duurzaam. Veel van die stellingen hebben een bijna onbeperkte houdbaarheid. Sommige worden met de tijd…
  • (On)sportief gedrag Ik heb gehoorzame en werklustige honden, een opdracht weigeren doen ze eigenlijk nooit. Een apport laten liggen omdat ze er geen zin in hebben is…
  • Checklist voor de SJP En dan is het wedstrijdseizoen weer aangebroken! De SJP zijn van start gegaan, de MAP volgen over een tijdje en elke keer vraagt het van…
  • Stropende honden Laten we het beestje maar bij de naam noemen: jachthonden die niet onder controle staan wanneer zij van de lijn gaan, die ongeoorloofd zelfstandig op…

Grote Münsterlander

 

Foto: Jarina Kisjes
Foto: Jarina Kisjes
Foto: Jarina Kisjes
Foto: Jarina Kisjes

 

De ontwikkeling van de Grote Münsterlander ging aanvankelijk gelijk op met die van de Duitse staande langhaar. Oorspronkelijk werden alle bonte vogelhonden min of meer als dezelfde honden beschouwd, pas eind 19e eeuw kwam daar verandering in toen men meer op type begon te selecteren. In 1879 werden tijdens een tentoonstelling in Hannover raskenmerken vastgesteld voor de Duitse staande korthaar en de Duitse staande langhaar. Vanaf dat moment ging men deze rassen apart fokken. In deze tijd ontstond behalve de eenkleurig bruine, de bonte of de schimmelkleurige langhaar ook een zwart-witte variant. In het boek ‘de staande jachthond in de praktijk’ van Peter Eering zegt hierover het volgende: “Hiermee was wel het bewijs geleverd dat de langharige Duitse staande honden Gordon setter bloed moesten hebben”. Er wordt helaas niet verteld waar dit op gebaseerd is, zodat het antwoord op deze vraag niet gegeven kan worden.

Aanvankelijk werd de zwart-witte variant de eerste tijd nog in het stamboek voor de Duitse staande langhaar geregistreerd, maar een aantal jaren later werd deze kleur geschrapt en was de zwart-witte variant als het ware statusloos. Omdat deze honden er nou eenmaal waren en prima functioneerden voor de taak die ze ooit was toebedeeld werd in 1919 een vereniging voor deze variant opgericht en een paar jaar later werd het als apart ras erkend als Groszer Münsterlander vorstehhund. Bij ons bekend als grote Münsterlander.

Het ras is elegant, maar krachtig gebouwd. De schofthoogte voor reuen is 60-65 cm, voor teven is dit 58-63 cm.  De fraaie langharige vacht is altijd zwartbont, met meer of minder ‘ticking’, de kleine sproetjes die de hond een schimmelkleur geven.

De grote Münsterlander is een zeer veelzijdig inzetbare hond. Hij heeft een goede neus, maar heeft in tegenstelling tot veel andere voorstaande hondenrassen van nature een wat lagere kophouding in zijn zoekwijze. De bevedering aan de vacht maakt de hond geschikt voor werk in ruig terrein en de dichte vacht beschermt de hond eveneens bij het waterwerk. Dit maakt de grote Münsterlander een echte allrounder. Het is een gretige apporteur en is daarnaast uitstekend inzetbaar voor zweetwerk.

Het karakter van de grote Münsterlander is opgewekt en werklustig. Het zijn vriendelijke, mensgerichte honden, maar het zijn beslist werkhonden die een taak en uitdaging nodig hebben. Alleen lange wandelingen maken is voor deze honden niet genoeg. Ze zullen begrensd moeten worden en van de voorjager willen weten wat er van ze verwacht wordt. Vroeger had de grote Münsterlander nog vaak een ‘hard’ karakter dat best een stevige aanpak kon hebben, maar tegenwoordig is dat veel minder het geval. Helaas vergissen mensen zich daar nog wel eens in en gaan met de ouderwetse aanpak te werk zonder te kijken of de hond dat wel nodig heeft. Met een consequente en eerlijke aanpak kan de grote Münsterlander uitgroeien tot een zeer waardevolle jacht- en wedstrijdhond.