Flash News
  • Hij luistert niet… Puberstreken? Ik vond vanmorgen een labrador. Gewoon bij een kom water waar ik langs liep met de honden. Terwijl ik de holle weg omhoog wandelde en…
  • Stelling: je moet een… Elke tak van sport kent zijn stellingen, vaak zijn ze duurzaam. Veel van die stellingen hebben een bijna onbeperkte houdbaarheid. Sommige worden met de tijd…
  • (On)sportief gedrag Ik heb gehoorzame en werklustige honden, een opdracht weigeren doen ze eigenlijk nooit. Een apport laten liggen omdat ze er geen zin in hebben is…
  • Checklist voor de SJP En dan is het wedstrijdseizoen weer aangebroken! De SJP zijn van start gegaan, de MAP volgen over een tijdje en elke keer vraagt het van…
  • Stropende honden Laten we het beestje maar bij de naam noemen: jachthonden die niet onder controle staan wanneer zij van de lijn gaan, die ongeoorloofd zelfstandig op…

Nova Scotia duck tolling retriever

Foto: Lindsay Savels

De Nova Scotia duck tolling retriever, of kortweg “toller”,  is een middelgrote, krachtige, compacte, goed in balans zijnde en goed gespierde hond; middelmatig tot zwaar in bone, met een hoge mate van werklust, oplettendheid en vasthoudendheid. Vele tollers hebben een enigszins droevige uitdrukking die verandert in een uitdrukking van intense concentratie en opwinding wanneer ze werken. Tijdens het werken is de hond snel, waarbij het hoofd bijna op lijn met de rug gedragen wordt en de zwaar bevederde staart steeds in beweging is.

De Nova Scotia duck tolling retriever is ontwikkeld in Nova Scotia in het begin van de 19de eeuw om watervogels te “tollen” (of lokken) en te apporteren. De toller rent, springt en speelt langs de waterkant in het volle zicht van een vlucht of een groep eenden, af en toe verdwijnend uit zicht en dan weer verschijnend, geholpen door de verborgen jager, die kleine stokjes of een bal naar de hond gooit. De spelactiviteit van de hond lokt de nieuwsgierig geworden eenden binnen schootsafstand van de jager. De hond moet dan de aangeschoten vogels apporteren.

Foto: Rita Ernsten

Toelichting: Het woord aangeschoten is gebruikt in plaats van de dode of de gewonde vogels om te benadrukken dat levende of aangeschoten vogels op de spelende hond zullen afkomen.

Bij de toller zijn eigenlijk geen echte show- en werklijnen, zoals bijvoorbeeld wel het geval is bij de labrador en golden retriever. Een toller vergelijken met een van de ‘varianten’ van deze twee laatste rassen is eigenlijk appels met peren vergelijken. De gemiddelde toller zal hier ergens tussenin hangen. Qua werkstijl is het dan ook logisch dat de manier van werken van een toller niet vergeleken kan worden met een van de retrieverrassen die al generaties lang enkel en alleen op die bepaalde eigenschappen werd geselecteerd (snelheid, postgedrag, volgzaamheid, …) Is een toller daarom minderwaardig? Zeker niet! Een goed getrainde toller kan zonder probleem op hetzelfde niveau meedraaien, of dat nu op een wedstrijd is of op een praktische jacht.

Het zal je echter als voorjager zonder twijfel een pak meer doorzettingsvermogen en creativiteit kosten om alles tot een goed einde te brengen. Tollers zijn enorm slim, zullen bij bepaalde situaties zelf gaan nadenken voor ze een vraag gaan stellen. Hierdoor worden tollers vaak onterecht als ‘koppig’ en ‘eigenwijs’ bestempeld, terwijl het probleem eigenlijk bij de voorjager te vinden is.

Foto: Rita Ernsten

Tollers hebben tevens de reputatie vaak ‘luid’ te zijn als het aankomt op postgedrag of rustig hun beurt afwachten. Een punt waar je als voorjager zeker rekening mee moet houden in het plannen en uiteenzetten van je training. Kortom, het trainen van een toller zal afwijken van het standaardboekje, maar voor wie van een uitdaging houdt zal de voldoening achteraf des te groter zijn.

Tollers zijn van oorsprong ‘waterhonden’ en zijn doorgaans grote liefhebbers van water waarbij het niet uitmaakt of het zomer is of winter. Waar een toller in uitblinkt en ook verschilt van de andere retrieverrassen is het feit dat hij ook voor het schot een taak te vervullen heeft. Wat ook wil zeggen dat ze een groot uithoudingsvermogen hebben en heel speels van aard zijn. Dat speelse vertaalt zich ook in de eigenschap dat een toller in combinatie met een voorjager die veel druk legt, en van een harde aanpak houdt, zeker geen kans op succes is. Verder zijn er heel wat tollers die ingezet worden als detectiehond of zweethond. Hun roze of zwarte neuzen zijn ongetwijfeld van niet te onderschatten kwaliteit!

Foto: Lindsay Savels

Tollers worden vaak onderschat… Het zijn en blijven jachthonden die echt een ‘taak’ nodig hebben. Op fysiek vlak zijn ze bijna onvermoeibaar, het zijn in geen geval ‘couch potatoes’! Qua temperament te vergelijken met een Border Collie, maar minder ‘blafferig’ en worden ook niet hyper als ze het eens een dag met iets minder moeten stellen. Tollers gedragen zich in huis prima als ‘perfecte huishond’, maar als de voordeur open gaat is het tijd voor actie! Ze zijn vaak geen allemansvrienden en zullen niet ondoordacht op alles en iedereen afstappen tenzij ze elkaar al jaren kennen. Waken doen ze zeker, maar meer dan blaffen zal er niet gebeuren. Rekening houdende met een goede socialisatie gaan ze perfect om met mensen, kinderen en dieren.

Omwille van het feit dat de toller de rastypische eigenschap heeft de staart boven de ruglijn te dragen wordt dit door andere honden vaak foutief als een manier van ‘uitlokken’ geïnterpreteerd. In het bijzonder voor reu-eigenaren is een duidelijke opvoeding en socialisatie van groot belang.

Rita Ernsten

Tollers hebben een consequente opvoeding nodig. Zoals eerder al aangehaald zijn ze slim slim slim… Een consequente opvoeding in een fluwelen handschoen. Ze zijn ongetwijfeld eerder gevoelig van aard, Maar wederom, behoed je voor de intelligentie van het ras! Vaak gebruiken tollers hun zogenaamde ‘gevoeligheid’ als manier om een eventuele ‘straf’ te ontlopen en op die manier toch lekker hun zin te krijgen.

Is een toller daarom een beginnershond. Ja en nee…

Een doordachte trainingsmethode waarbij wederzijds respect bovenaan staat is op het lijf geschreven voor een toller. Ze zijn ontzettend slim, waardoor je als handler vaak een paar stappen vooruit zult moeten denken. Oneindig herhalen van bepaalde zaken zal de eigenschap dat ze zelf beginnen na te denken alleen maar in de hand werken. Tollers zijn, in vergelijking met andere retrieverrassen, ook laat volwassen in het hoofd. Een mogelijke valkuil kan dus zijn om té snel té veel te willen. Vanwege het feit dat tollers vaak de aanleg hebben luid op post te zijn, zijn grote groepstrainingen en veel markeerapporten bijvoorbeeld al een absolute ‘no go’.

Als je als handler van een zachte, maar consequente aanpak houdt, en een gevoel van samenwerking wil verwezenlijken (i.p.v. het trainen van een hondenras die meer blindelings en zonder nadenken zal doen wat jij zegt), dan is een toller je op het lijf geschreven.

Zoals reeds eerder aangehaald is een Toller vergelijken met een werk- of showgefokte Retrieverneef geen eerlijke vergelijking. Tollers kunnen prima meedraaien op wedstrijd, zelfs op hoog niveau, maar als je als handler enkel de ambitie hebt top-3 plaatsen te halen, dan is een toller (nu) in geen geval een goede keuze. Gelukkig hebben tollers hun eigen rasspecifieke proeven waar ze enorm goed tot hun recht komen!

Foto: Lindsay Savels

De grootste misinterpretatie is nog steeds dat een toller een kleine golden zou zijn, maar dat is dus niet zo. Wil je als voorjager een ‘uitdaging’, dan is een toller beslist een goede keuze. Al zal de grootste uitdaging jouw eigen ‘handlingskills’ zijn, en niet de hond. Een goed gefokte toller zal je laten verbazen over zijn goede neus, snelheid, markeervermogen en zin om met z’n baas aan de slag te gaan. Maar onbekend maakt onbemind waardoor veel ervaren voorjagers vaker kiezen voor de meer voor de hand liggende retrievers.

Bovenstaand is een bijdrage van:

Nova Scotia Duck Tolling Retriever Club Nederland en Belgian Toller Club